๔๕….
ในห้องชุดสุดหรูหราของอรอนงค์ เย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศ แต่ต้นกลับรู้สึกร้อนรุ่มจนเหงื่อกาฬแตกพลั่ก
จะไม่ให้เป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง ในเมื่อหญิงสาวเจ้าของห้อง
สวมชุดนอนบางๆออกมาต้อนรับเขาโดยที่ไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเลยแม้สักชิ้นเดียว
ยามเมื่อหล่อนเยื้องกรายไปมา แทบมองทะลุปรุโปร่งหมดทุกส่วนสัด เป็นที่วาบหวามอารมณ์แก่ผู้ได้พบเห็นยิ่งนัก
ชายหนุ่มไม่คิดมาก่อน ว่าจะมาเจอกับหล่อนในสภาพแบบนี้
ได้แต่ยืนตะลึงตัวชาเกร็งไปหมดทำอะไรไม่ถูกเอาเลยทีเดียว
เพิ่งจะเห็นอย่างเต็มตา ว่าหญิงสาวมีเรือนร่างงดงามหมดจุดทุกส่วนสัด แทบจะมองหาที่ติมิได้ตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า
ผิวพรรณเนียนขาวเต่งตึงไร้รอยตำหนิไฝฝ้า อกอวบตั้งเต้างามได้รูป
แม้จะมีขนาดใหญ่แต่ก็ไม่คล้อยหย่อนแต่อย่างไร เอวคอดสะโพกผายท้าทาย หน้าท้องตึงเรียบรับกับเนินอวบอูม น่องขาเรียวงามระหง
น่าลูบไล้สัมผัสไปหมด
ไม่ว่าจะมองตรงจุดไหนยอมรับว่าหล่อนเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ ดึงดูดเพศตรงข้ามได้มากมายจริงๆ
“เชิญตามสบายนะคะ”
มัวแต่ตะลึงมองตาค้าง
มาได้สติเอาอีกทีเมื่อเจ้าของบ้านเอ่ยเชื้อเชิญให้นั่ง หาน้ำท่ามาเสริฟ “เพิ่งมาถึงเหนื่อยๆ ทานน้ำเย็นก่อนเถอะค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ชายหนุ่มรับมาดื่มอั่กๆ
รวดเดียวเกือบหมดแก้วเหมือนรู้สึกคอแห้งเสียเต็มประดา อรอนงค์ยิ้มออกมานิดหนึ่ง แล้วนั่งลงข้างๆต้นบนโซฟาตัวใหญ่หนานุ่มยกขาขึ้นไขว่ห้าง มองดูอากัปกิริยาตื่นๆของเขาอย่างนึกขำอยู่ในใจ
“ คงหิวน้ำมากซีถ้า อีกแก้วมั้ยคะ?”
หล่อนแกล้งถามเย้า ตาเป็นประกายยั่วยวน กลิ่นหอมจรุงใจอบอวลไปทั้งตัว เพราะจงใจประพรมน้ำหอมทั่วทั้งเรือนร่าง
หมายเผด็จศึกชายหนุ่มให้อยู่หมัดในวันนี้โดยเฉพาะ
“ไม่หรอกครับคุณ พอแล้ว” ต้นบอกเสียงแหบแห้ง ราวกับมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอหอย พยายามข่มใจอย่างเต็มที่ไม่ให้คิดฟุ้งซ่านหันมองไปทางอื่นเสีย ไม่กล้าสบตากับหญิงสาว
เพราะกลัวใจจะเตลิดเปิดเปิงฉุดรั้งเอาไว้ไม่อยู่ แล้วมันจะยุ่งกันไปใหญ่
“ทำไมนั่งนิ่งเงียบไปล่ะคะ ไหนคุณต้นบอกมีธุระจะคุยกับอร?”
“ เอ้อ...ครับ,
ผมอยากจะมาขอร้องคุณให้ช่วยเหลือผมหน่อย
เกี่ยวกับเรื่องสัญญาประกันของเสี่ยกำชัย”
“อรน่ะไม่ขัดข้องหรอกค่ะ มันขึ้นอยู่ที่ตัวคุณต้นเท่านั้นเองแหละ”
“ผมกำลังเข้าตาจนจริงๆ
ถ้าทำงานชิ้นนี้ไม่สำเร็จมีหวังต้องถูกไล่ออกจากงานแน่นอน ช่วยผมหน่อยเถอะครับคุณอรอนงค์”
“แล้วอรจะได้อะไรเป็นการตอบแทนล่ะคะ?”
“สุดแล้วแต่คุณอนงค์เถอะครับ จะเรียกร้องค่าป่วยสักเท่าไหร่ ผมยินดีจะหามาให้ตามที่คุณต้องการ”
“เงินทองอรไม่อยากได้หรอกค่ะ มีอยู่เยอะถมไปแล้ว สิ่งที่อรต้องการก็คือตัวคุณต้นนั่นแหละ” หล่อนบอกออกไปตรงๆอย่างไม่มีอ้อมค้อม แล้วจับไหล่ชายหนุ่มเผชิญหน้า “ดูให้ดีๆซิคะ อรน่ะขี้ริ้วขี้เหร่ที่ตรงไหนเหรอ?”
สายตากระทบถูกปทุมถันงามอวบทั้งคู่เข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ทำให้เลือดในกายฉีดแรงไปทั้งร่างจนใบหน้าร้อนผ่าว
ปลายถันคู่นั้นเป็นสีชมพูเรื่อๆ
ชูตั้งท้าทายสายตาชวนให้น่าสัมผัสจับต้องเสียนี่กระไรชายหนุ่มรีบเบือนหน้าหนี ละสายตามองไปทางอื่น
“มะ
มะ ไม่หรอกครับ!” กลายเป็นคนติดอ่างขึ้นมาในทันที กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกอย่างลำบากยากเข็ญ “คุณ…อรอนงค์สวยสวยมากทีเดียว ไม่มีที่ติจริงๆ
!”
“แล้วทำไมคุณต้นถึงปฏิเสธข้อเสนอของอรล่ะคะ?” หล่อนทำเสียงออดอ้อน ตาชะมดชะม้อยเซ็กซี่ยั่วยวน
“ไม่ใช่ผมจะรังเกียจอะไรคุณ เปล่าเลยนะครับ เป็นเพราะว่า ผมน่ะมีคนรักอยู่แล้วคิดว่า
คุณอรอนงค์คงจะเข้าใจผมดี”
“อีนังคนนั้นหรือคะ?” เสียงหล่อนเปลี่ยนเป็นไม่พอใจขึ้นมาในทันที “ปากจัดยังกะกรรไกร
เหย่อหยิ่งจองหองดุเหมือนเสือ
ท่าทางเอาเรื่องน่าดูนี่…คนแบบนี้นะเหรอ ที่คุณต้นหลับหูหลับตาจะคว้ามาทำเมีย…เช๊อะ!”
“เปล่าหรอกนะครับ ไม่ใช่คุณแตน
คุณอย่าเพิ่งเข้าใจผิด” ต้นรีบปฏิเสธ
รู้ดีว่าหล่อนไม่ชอบหน้าแตนถึงกับมีเรื่องตบตีกันในวันนั้น “คนที่ผมรัก
เธอเปรียบเสมือนนางฟ้าเทพธิดา เพียบพร้อมไปด้วยคุณงามความดีจนผมไม่อาจที่จะทรยศต่อเธอได้ แล้วผมก็รักเธอมากเสียด้วย ผมสัญญากับเธอเอาไว้ ชั่วชีวิตนี้ผมจะรัก แต่เธอคนเดียวเท่านั้น”
“คนที่มีรักเดียวใจเดียวอย่างคุณเนี่ย หายากจริงนะคะ ทำไมอรถึงไม่ได้เจอผู้ชายดีๆแบบนี้บ้าง” เปรยออกมาแล้วถอนใจทำตาปรอย
“สักวันหนึ่งคุณต้องได้เจอแน่ครับ คุณอรอนงค์
ผู้หญิงที่สวยมีเสน่ห์อย่างคุณ
คงไม่ยากหรอก ที่จะมีผู้ชายดีๆมารักคุณเข้าสักคน ผมเชื่ออย่างงั้น”
“ไม่เอาค่ะ
อรรักคุณต้น” หล่อนสั่นหน้า โผเข้ากอดซบลงบนแผ่นอกของชายหนุ่ม “คุณต้นไม่อยากสัมผัสลูบไล้อรบ้างหรือ อรมีทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณต้นต้องการ พร้อมจะให้ความสุขกับคุณต้นได้ทุกเมื่อ”
“อย่าครับคุณอร...ไม่…ไม่!”
ชายหนุ่มรีบชักมือกลับ ใจสั่นหวิวๆเหมือนไข้กำลังขึ้น
ไฟราคะเริ่มคุโชนขึ้นเพราะเสน่ห์อันร้อนแรงของหล่อน
แค่มองตาก็รู้ถึงความต้องการลึกๆ
ในใจ หญิงสาวไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดไป หล่อนลุกขึ้นถอดชุดนอนบางตัวนั้นโยนทิ้งไป เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าแล้วโถมเข้ากดร่างชายหนุ่ม เอนราบนอนลงบนโซฟา “อย่าปฏิเสธอรเลยนะคะ…มีความสุขกับอรเถอะค่ะ’
หมดเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนอีกต่อไป รู้สึกมือไม้อ่อนปวกเปียกไปหมด ต้องยอมให้หล่อนทำทุกอย่างตามอำเภอใจอย่างแทบไม่รู้สึกตัว
คล้ายๆ กับกำลังจมดิ่งลงสู่ในห้วงแห่งความฝันอันน่าตื่นเต้น
************
“ที่นี่แหละครับคุณวนา” ปื๊ดจอดมอเตอร์ไซด์ของเขาตรงลานจอดรถกว้างขวาง
แล้วชี้ให้ดูอาคารฟ้าสูงตระหง่าน “คุณวนาต้องเข้าไปคนเดียวนะครับ ผมกับยามที่นี่ไม่ถูกกัน เคยมีเรื่องกันมาก่อน เขาคงไม่ยอมให้ผมเข้าไป”
“งั้นปื๊ดคอยอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน วนาจะขึ้นไปดูเอง”
“ระวังหน่อยนะครับ
ยามที่นี่เข้มงวดกวดขันมากไม่ยอมให้คนนอกเข้าออกง่ายๆ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ไม่มีใครเห็นวนาแน่”
หญิงสาวพยักหน้าขึ้นครั้งหนึ่ง ร่างจึงหายวับไป ต่อหน้าต่อตาเด็กหนุ่ม ปื๊ดไม่ได้นึกแปลกใจอะไรเลย เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าหล่อนมีฤทธิ์ สามารถที่จะทำได้ทุกสิ่งทุกอย่างเหนือคนธรรมดา จัดแจงขึ้นขาหยั่งมอเตอร์ไซด์ให้เรียบร้อย แล้วเดินไปนั่งรออยู่ที่ม้าหินใต้ร่มไม้ใหญ่อย่างเงียบๆ
อดชะเง้อมองไปที่อาคารชุดสูงลิบลิ่วไม่ได้ อยากรู้เหมือนกันว่าเวลานี้ต้นกำลังทำอะไรอยู่
ยามรักษาความปลอดภัย ที่กำลังยืนอยู่ใกล้ลิฟท์อดแปลกใจไม่ได้
เมื่อรู้สึกเหมือนมีคนเดินผ่านหน้าไปพร้อมกับมีกลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายกลิ่นดอกไม้โชยมากระทบจมูก
ประตูลิฟท์ซึ่งถูกเปิดทิ้งไว้ปิดลง
จากนั้นจึงมีสัญญาณไฟแสดงให้เห็นว่า
ตัวลิฟท์กำลังเลื่อนขึ้นสู่ชึ้นบน
ยามหนุ่มขมวดคิ้วนิดหนึ่ง ดูเหมือนคล้ายจะมีคนขึ้นลิฟท์ไป แต่ทำไมเขาถึงไม่เห็นอะไรเลย หรือว่าตัวเองอาจจะยังไม่หายเมาค้าง หูตาถึงได้ฟั่นเฟือนไป ตัดสินใจเดินไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาเสียหน่อย คงจะช่วยให้ดีขึ้น
จะมีใครเห็นได้อย่างไร
ในเมื่อเวลานี้วนากำลังหายตัวอยู่
หากมีใครอยู่ในลิฟท์ร่วมกับหล่อนด้วย ในตอนนี้ คงจะเห็นแต่ลิฟท์เปล่าๆ กำลังเลื่อนขึ้นไปทั้งๆ
ที่ยังไม่ได้กดเลือกชั้น
ถึงชั้นที่ต้องการตามที่ปื๊ดบอกเอาไว้แล้ว นางไม้สาวรีบก้าวออกจากลิฟท์ ทันทีที่ประตูเปิดออกแล้วยืนมองไปรอบๆ
ทางเดินของอาคารชุดที่นี่
ดูกว้างขวางสะอาดตากว่าโฉมศรีอพาร์ตเม้นท์หลายเท่านัก ฟื้นปูด้วยหินอ่อนโดยตลอด บรรยากาศดูหรูหรา แต่สงบเงียบน่าอยู่ดีจริงๆ
ค่อยๆก้าวเดินอย่างช้าๆ มองหาเลขห้องของอรอนงค์ไปเรื่อยๆจนเจอ อยู่เยื้องๆกับลิฟท์นี่เองหาไม่ยากเลย
ไม่มัวช้ารีรออีกต่อไป
นางไม้สาวก้าวทะลุผ่านประตูห้องเข้าไปทันที
ภาพที่เห็นปรากฎอยู่ตรงหน้าทำให้หล่อนต้องชะงักยืนตกตะลึง
บนโซฟาตัวใหญ่
ต้นกำลังถูกอรอนงค์กอดจูบซุกไซร้อย่างถึงพริกถึงขิง เสื้อผ้าของเขา ถูกถอดลงไปกองอยู่ที่พื้น เหลือแต่กางเกงในตัวเดียว ส่วนตัวหญิงสาวนั้นไม่ต้องพูดถึง เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ไม่มีอาภรณ์ปกปิดกายแม้แต่ชิ้นเดียว
วนาแทบอยากจะกระโจนหนีออกไปจากห้อง ไม่อาจทนดูภาพอุจาดตานั้นได้ รีบยกมือปิดหน้าแล้วเบือนหนี
แต่ถึงจะไม่เห็นภาพ หูก็ยังคงได้ยินเสียงพร่ำพรอดดังมาไม่หยุดหย่อน
“คุณต้นขา…อร…อรต้องการแล้วน่ะ
ช่วยอรหน่อยซีคะ นะคะคุณต้น”
“พอเถอะครัคุณอรอนงค์ ผม…ผมจะหักห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่แล้ว”
“โธ่
ก็ปล่อยมันไปซิคะ จะฝืนมันไว้ทำไม…อรอยากมีความสุขกับคุณต้น อรทนไม่ไหวแล้วจริงๆ”
หล่อนโถมร่างขึ้นประกบชายหนุ่ม เบียดแนบชิดจนเกือบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ซุกไซร้ใบหน้าตามซอกคอและแผ่นอกของเขา เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ให้คุโชนมากยิ่งขึ้น
เสียงชายหนุ่มครางย่างสุดสยิว บาดหูบาดใจวนายิ่งนัก สุดที่จะทนนิ่งเฉยอยู่ต่อไปได้
หากไม่รีบทำอะไรลงไปสักอย่าง
ต้นมีหวังเสร็จแม่สาวไฟแรงคนนี้อย่างแน่นอน
แรงหึงหวงทำให้นางไม้สาวตัดสินใจ ยกมือขึ้นกอดอกแล้วพยักหน้าขึ้นครั้งหนึ่ง
ร่างของชายหนุ่มหายวับไปทันที
“ว๊าย! ตายแล้ว…อะไรกันนี่!?!”
อรอนงค์สะดุ้งตกใจ ที่จู่ๆ
ต้นก็หายไป ปล่อยให้หล่อนหลงฟัดแต่โซฟาเปล่าๆ
************
ต้นยังอยู่ในอารมณ์เคลิบเคลิ้ม
จึงไม่รู้หรอกว่าเวลานี้กำลังมานอนอยู่ข้างริมสระว่ายน้ำมีสุนัขตัวใหญ่สีขาวขนปุกปุยค่อมร่างของเขาอยู่
เจ้าหมาขนยาวหูตูบมองดูชายหนุ่มอย่างแปลกใจ
ที่เห็นเขาหลับหูหลับตาครวญครางงึมงำไม่ได้สรรพ มันก้มลงแลบลิ้นเลียไปตามใบหน้าขอเขา คล้ายกับจะช่วยปลุกให้เขารู้สึกตัว
ชักเอะใจที่มีอะไรสากๆมาถูไถตามใบหน้า ร่างอวบอัดของอรอนงค์ก็ผิดปกติไป ทำไมขนนิ่มปุกปุยชายหนุ่มรีบลืมตาขึ้นมองทันที
ใจหายวาบเมื่อเห็นสุนัขตัวใหญ่ กำลังยืนค่อมร่างของเขาอยู่
“ว๊าย...ตาเถรช่วย! นั่นแกจะทำอะไรหมาชั้นห๊า?”
เสียงเอะอะเอ็ดตะโรของสาวใหญ่ ซึ่งกำลังนั่งอยู่ริมสระน้ำ ยิ่งพาให้ต้นตกอกตกใจหนักขึ้น เขารีบลุกพรวดพราดเหลียวซ้ายแลขวาหน้าตาเลิ่กลั่ก แล้วเผ่นพรวดออกไปจากสระว่ายน้ำ อย่างรู้สึกอับอายขายหน้าจนบรรยายไม่ถูก
“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ หน๋อยแน่ะ
ไอ้คนบ้ากามคิดจะข่มขืนหมาชั้นเร๊อะ?”
เสียงเจ้าของหมาตะโกนโหวกเหวกตามหลังมา ต้นโกยอ้าวอย่างไม่ยอมเหลียว เห็นประตูห้องน้ำอยู่ตรงหน้า รีบเผ่นแว่บหายเข้าไปทันที
โชคดีที่ในห้องน้ำไม่มีใครอยู่
ชายหนุ่มมองสำรวจตัวเองแล้วนึกสมเพชสิ้นดี
ที่จู่ๆก็มาปรากฎตัวอยูริมสระว่ายน้ำของคอนโด ในสภาพที่เกือบจะล่อนจ้อนแบบนี้
แล้วเขาลงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกันล่ะ
นึกออกแล้ว ต้องเป็นฝีมือของวนาแน่ ถึงสามารถทำให้เป็นแบบนี้นี้ได้
“คิก ๆๆ!”
เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้น
ชายหนุ่มหันควับไปมองเห็นนางไม้สาวถือเสื้อผ้ารองเท้าของเขายืนอยู่ข้างหลัง
ยื่นของทั้งหมดมาให้
“รีบใส่เสียคุณต้น เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นเข้าหรอก”
เขารีบรับมาสวมใส่อย่างลวกๆ
รู้สึกอับอายหล่อนจนมองหน้าไม่ติด
“คุณมาที่นี่ได้ยังไงครับคุณวนา?”
“คุณปื๊ดพามา ขอโทษนะที่เข้าไปขัดจังหวะ ตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มพอดี”
“คุณไม่น่าทำแบบนี้กับผมเลยนะ” ต่อว่าอย่างเขินๆ
“อ๋อ
ใช่ซิ….วนายุ่งไม่เข้าเรื่องเอง
หมูเขาจะหามไม่น่าเอาคานเข้าไปสอด”
“ไม่ใช่อย่างงั้นครับ ผมหมายถึงทำให้ผมไปปรากฎตัวที่ริมสระว่ายน้ำอย่างงั้นต่างหาก ประเจิดประเจ้อขายหน้าตายชักเลย”
“คุณต้นอยากใจง่ายทำไมล่ะ
ไหนสัญญากับวนาแล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครอีก”
“ผม…ผมขอโทษ
ผมลืมตัวไปจริงๆ”
รีบลนลานงอนง้อ
เพราะกลัวหล่อนจะโกรธ
“ถ้าวนาไม่มาขัดจังหวะ คุณต้นก็คงมีอะไรๆ กับผู้หญิงคนนั้นไปแล้วซีนะ”
“เปล่าหรอกน่า คุณอย่าเข้าใจผิด ผมแค่ลืมตัวไปชั่ววูบเอง”
“วนาไม่เชื่อหรอก” หล่อนสะบัดหน้าเดินหนีไปทันที
“เดี๋ยวก่อนซิครับคุณวนา!”
ชายหนุ่มใจหายวาบ รีบก้าวตามติดไป
“ผมรักคุณวนาคนเดียวจริงๆ ไม่เคยคิดจะนอกใจคุณเลย
เชื่อผมเถอะครับ”
“ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้ว
วนาเห็นหมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง แค่นี้คุณต้นก็บังคังใจตัวเองไม่อยู่ แล้วจะให้เชื่อถือได้ยังไงอีก”
“โธ่…ฟังผมก่อนเถอะครับคุณวนา”
นางไม้สาวไม่ยอมฟังคำแก้ตัวใดๆ
อีกต่อไป รีบหายตัววับไปทันที ปล่อยให้ต้นยืนเซ่ออยู่ที่ตรงนั้น
“คุณวนา”
พอได้สติ ชายหนุ่มรีบวิ่งพรวดพราดออกจากห้องน้ำ มองหาไปรอบๆ
อย่างตกอกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
“พี่ต้น พี่ต้น!”
เสียงปื๊ดตะโกนเรียก
ชายหนุ่มหันมอง เห็นเขาวิ่งตรงมาหา
“พี่ต้นลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วคุณวนาล่ะ?”
“เธอไปแล้ว”
บอกด้วยอาการที่หงอยๆ
“อ้าว...เกิดอะไรขึ้นหรือพี่ต้น?”
“เธอเข้าไปเห็นพี่อยู่กับคุณอรอนงค์ ท่าทางจะโกรธมากเสียด้วย”
“พี่ต้นไม่น่ามายุ่งกับผู้หญิงพรรค์ยังงี้นี่นา
แล้วจะทำยังไงดีล่ะ”
“ยังไม่รู้เหมือนกัน”
“งั้นรีบไปกันเหอะ…คุณวนาคงจะกลับไปที่ห้องแล้วล่ะ
พี่ต้นต้องรีบกลับไปปรับความเข้าใจ กับคุณวนาเดี๋ยวนี้เลย”
เด็กหนุ่มบอกแล้ว
รีบจูงมือเขาพาเดินเร็วรี่กลับไปที่รถมอเตอร์ไซด์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น